Czy kiedykolwiek prosiłeś swojego uzależnionego, żeby zaczął szukać pomocy, tylko po to, by usłyszeć, że to z Tobą jest coś nie w porządku? Uzależnieni są świetnymi manipulantami. Wiedzą, jakie guziki nacisnąć. Z powodu takiej dynamiki postępowania w rodzinie, wszyscy potrzebują zmienić sposób interakcji. Niestety, nie możesz zrobić czegoś, czego nie umiesz. Wyjście poza rodzinę i uzyskanie pomocy jest świetnym początkiem nowego życia.
Poniżej podaję 5 sugestii do rozważenia:
1)
Wymaganie od narkomana/alkoholika zmiany, kiedy Ty nie jesteś przygotowany na Twoją własną zmianę: Uzależnienie to choroba rodziny.
Przed konfrontacją z uzależnionym członkiem rodziny upewnij się, że masz pod ręką wsparcie. Al-anon, doradztwo terapeutyczne, grupy wsparcia są dobrym początkiem. Jeśli nie chcesz wyciągnąć ręki po pomoc, szanse na wpłynięcie na zmianę postaw bliskiego są niewielkie. To tak, jak powiedzieć – „zrób to, co mówię, nie to co robię”.
2)
Tłumienie emocji i ignorowanie intuicji: Większość rodzin podejrzewa istnienie problemu dużo wcześniej, zanim zdobywają pewność.
Ukrywanie lęków i zmartwień tylko je pogłębia. Kiedy wreszcie emocje wybuchną, a tak się stanie – to będzie potężna erupcja. Członkowie rodzin często reagują na uczucia w taki sposób, który jest równie niezdrowy, jak zachowanie osoby, o którą się martwią. Porozmawiaj z kimś o swoich emocjach zanim odbędziesz rozmowę z uzależnionym. Jeśli będziesz działać w sposób, z którego nie będziesz zadowolony, będziesz czuć się winny. Poczucie winy podtrzymuje uzależnienie.
3)
Ratowanie i oszczędzanie uzależnionego: Naucz się wciskać przycisk „pauza”.
Pozwól uzależnionemu odczuć konsekwencje swojego zachowania, bo bez nich nie może wyzdrowieć. W trakcie tej pauzy, zbadaj swoje uczucia. Czy jesteś zdenerwowany? Czujesz się winny? Walczysz z chęcią poddania się? Umożliwianie uzależnienia nie jest aktem miłości. Jedynie pomaga Twojemu bliskiemu w unicestwieniu. Będziesz czuć się lepiej, jeśli zwrócisz się do Twojej grupy wsparcia o pomoc. Rzadziej działasz nieracjonalnie, jeżeli dzielisz się uczuciami i mówisz o nich.
4)
Próby kontrolowania zachowania uzależnionego: Nie możesz kierować uzależnionym.
Sam pochorujesz się próbując. Nie możesz DOBRZE KOCHAĆ uzależnionego. Nie ma szybkiej drogi naprawienia zniszczeń. Natychmiastowe zaspokojenie tylko podtrzymuje uzależnienie. Zdrowienie z tej choroby, zarówno w przypadku samych nałogowców, jak ich rodzin to proces. Twój członek rodziny nie może pozostać dalej chory bez Twojej pomocy. Odkryj, jaką rolę pełnisz. Bądź gotowy nauczyć się o sobie tak wiele, jak wiele chciałbyś, by Twój bliski nauczył się o sobie.
5)
Ochrona uzależnionego poprzez zachowywanie jego sekretów, czy usprawiedliwianie jego zachowań: Uzależnienie jest POTĘŻNE.
Rodzina może się rozpaść, małżeństwo może się skończyć, pogorszyć się może zdrowie fizyczne, przydarzyć się może bankructwo. Przejrzystość i otwarta komunikacja to konieczność. Odmawiaj zachowywania sekretów.
Uzależnienie manipuluje systemem rodzinnym, szczując członków przeciw sobie. Zdrowe systemy rodzinne komunikują się w sposób otwarty, przyznają się do problemów i czasem pracują nad ich rozwiązaniem. Uzależnione rodziny unikają problemów, obwiniają się nawzajem, mają przed sobą sekrety i stosują zachowania bierno-agresywne.
Zdrowienie jest możliwe. Ale nie staje się natychmiast, ani w samotności. Nic nie mówi: „zmieniam się” głośniej od czynów. Kiedy członkowie rodziny uczą się dbać o własne potrzeby, są mniej narażeni na umożliwianie uzależnienia z powodu zmartwienia, stresu, czy poczucia winy.
Nie czekaj, aż ktoś zdecyduje się wyzdrowieć. Wstań, ruszaj i działaj.
Największą troską otoczysz członka rodziny zmagającego się z uzależnieniem, kiedy postarasz się o wsparcie i edukację dla SIEBIE.
Kiedy Ty podejmujesz zdrowe decyzje, uzależnienie nie ma pożywki.
Bez systemu umożliwiania, uzależniony jest zmuszony do ponoszenia konsekwencji swoich wyborów. Kiedy konsekwencje stają się większe od nagrody wynikającej z ćpania/picia, większość uzależnionych zaczyna szukać pomocy.
Chociaż nie masz mocy, by zmienić zachowanie uzależnionego, możesz zmienić swoją odpowiedź na to zachowanie.
Jakaś dobra wiadomość?
Zdrowienie z uzależnienia nie zaczyna się od uzależnionego – zaczyna się od Ciebie.
LorelieRozzano - oryginalny tekst
(tłumaczenie i adaptacja Ewa Karolczak-Wawrzała)
Poniżej podaję 5 sugestii do rozważenia:
1)
Wymaganie od narkomana/alkoholika zmiany, kiedy Ty nie jesteś przygotowany na Twoją własną zmianę: Uzależnienie to choroba rodziny.
Przed konfrontacją z uzależnionym członkiem rodziny upewnij się, że masz pod ręką wsparcie. Al-anon, doradztwo terapeutyczne, grupy wsparcia są dobrym początkiem. Jeśli nie chcesz wyciągnąć ręki po pomoc, szanse na wpłynięcie na zmianę postaw bliskiego są niewielkie. To tak, jak powiedzieć – „zrób to, co mówię, nie to co robię”.
2)
Tłumienie emocji i ignorowanie intuicji: Większość rodzin podejrzewa istnienie problemu dużo wcześniej, zanim zdobywają pewność.
Ukrywanie lęków i zmartwień tylko je pogłębia. Kiedy wreszcie emocje wybuchną, a tak się stanie – to będzie potężna erupcja. Członkowie rodzin często reagują na uczucia w taki sposób, który jest równie niezdrowy, jak zachowanie osoby, o którą się martwią. Porozmawiaj z kimś o swoich emocjach zanim odbędziesz rozmowę z uzależnionym. Jeśli będziesz działać w sposób, z którego nie będziesz zadowolony, będziesz czuć się winny. Poczucie winy podtrzymuje uzależnienie.
3)
Ratowanie i oszczędzanie uzależnionego: Naucz się wciskać przycisk „pauza”.
Pozwól uzależnionemu odczuć konsekwencje swojego zachowania, bo bez nich nie może wyzdrowieć. W trakcie tej pauzy, zbadaj swoje uczucia. Czy jesteś zdenerwowany? Czujesz się winny? Walczysz z chęcią poddania się? Umożliwianie uzależnienia nie jest aktem miłości. Jedynie pomaga Twojemu bliskiemu w unicestwieniu. Będziesz czuć się lepiej, jeśli zwrócisz się do Twojej grupy wsparcia o pomoc. Rzadziej działasz nieracjonalnie, jeżeli dzielisz się uczuciami i mówisz o nich.
4)
Próby kontrolowania zachowania uzależnionego: Nie możesz kierować uzależnionym.
Sam pochorujesz się próbując. Nie możesz DOBRZE KOCHAĆ uzależnionego. Nie ma szybkiej drogi naprawienia zniszczeń. Natychmiastowe zaspokojenie tylko podtrzymuje uzależnienie. Zdrowienie z tej choroby, zarówno w przypadku samych nałogowców, jak ich rodzin to proces. Twój członek rodziny nie może pozostać dalej chory bez Twojej pomocy. Odkryj, jaką rolę pełnisz. Bądź gotowy nauczyć się o sobie tak wiele, jak wiele chciałbyś, by Twój bliski nauczył się o sobie.
5)
Ochrona uzależnionego poprzez zachowywanie jego sekretów, czy usprawiedliwianie jego zachowań: Uzależnienie jest POTĘŻNE.
Rodzina może się rozpaść, małżeństwo może się skończyć, pogorszyć się może zdrowie fizyczne, przydarzyć się może bankructwo. Przejrzystość i otwarta komunikacja to konieczność. Odmawiaj zachowywania sekretów.
Uzależnienie manipuluje systemem rodzinnym, szczując członków przeciw sobie. Zdrowe systemy rodzinne komunikują się w sposób otwarty, przyznają się do problemów i czasem pracują nad ich rozwiązaniem. Uzależnione rodziny unikają problemów, obwiniają się nawzajem, mają przed sobą sekrety i stosują zachowania bierno-agresywne.
Zdrowienie jest możliwe. Ale nie staje się natychmiast, ani w samotności. Nic nie mówi: „zmieniam się” głośniej od czynów. Kiedy członkowie rodziny uczą się dbać o własne potrzeby, są mniej narażeni na umożliwianie uzależnienia z powodu zmartwienia, stresu, czy poczucia winy.
Nie czekaj, aż ktoś zdecyduje się wyzdrowieć. Wstań, ruszaj i działaj.
Największą troską otoczysz członka rodziny zmagającego się z uzależnieniem, kiedy postarasz się o wsparcie i edukację dla SIEBIE.
Kiedy Ty podejmujesz zdrowe decyzje, uzależnienie nie ma pożywki.
Bez systemu umożliwiania, uzależniony jest zmuszony do ponoszenia konsekwencji swoich wyborów. Kiedy konsekwencje stają się większe od nagrody wynikającej z ćpania/picia, większość uzależnionych zaczyna szukać pomocy.
Chociaż nie masz mocy, by zmienić zachowanie uzależnionego, możesz zmienić swoją odpowiedź na to zachowanie.
Jakaś dobra wiadomość?
Zdrowienie z uzależnienia nie zaczyna się od uzależnionego – zaczyna się od Ciebie.
LorelieRozzano - oryginalny tekst
(tłumaczenie i adaptacja Ewa Karolczak-Wawrzała)
Komentarze
Prześlij komentarz